Kutz, Bordowy sweter i olewanie publiki

Kazimierz Kutz. Znam jego dorobek reżyserski, znam jego słabości…dziś obraził mnie z telewizora, nawet nie tym co mówi, tylko postawą. Pogardą dla telewidza, odbiorcy. Patrzyłam na twarz , na sposób jego zachowania, na pogardę, która biła z jego zachowania.

Ja jestem człowiek spokojny i kobieta, mnie nie wypada używać słów powszechnie uważanych za wulgarne, ale pan Kutz dziś u dziennikarza Morozowskiego…och.

Nie, nie był ani elokwentny, ani też błyskotliwy, to jak się zachowywał, grając ciałem, sposobem wypowiedzi, można by raczej nazwać…podbijaniem piłki, albo (stosując futbolowe określenia) wredny i nie dostrzeżony przez sędziego faul.

Wiem, nie powinnam oceniać reżysera, z jego sympatii politycznych. Nie powinnam, ale, jeżeli ten’że reżyser występuje jako poseł danego ugrupowania? To czemu nie?

Nie jestem szaleńcem Panie Kutz! Nie jestem też fanatykiem, jak mi, no bo i komu wytknął pan w programie.

Z pogardą mówił pan o takich jak ja. Znaczy, że pan wierzysz, żeś „mesjasz”, co to dostąpił olśnienia?
A ile w panu pogardy i dziwacznej nienawiści?

Nawet komuch Wunderlicht mnie tak nie wkurzył swoim pedalskim dyszkantem.

Myślę…że Kutz musi w końcu odejść, dość już mam postkomunistycznych tyrad.